داربست های نانوالیافی ساخته شده به روش الکتروریسی برای بازسازی عروق آسیب دیده

تقاضای روزافزونی برای پیوند‌های عروقی مهندسی‌بافت‌شده با اثر بخشی طولانی ‌مدت جهت جایگزینی یا بای‌پس عروق آسیب‌دیده در بیماری‌های مختلف قلبی و عروقی وجود دارد. عروق مهندسی‌بافت‌شده ایده‌آل باید زیست‌سازگار، خون‌سازگار، و مقاوم در برابر اتساع آنوریسم بوده و همچنین به آسانی قابل کاشت در بدن باشند. حوزه‌ی مهندسی‌بافت عروق فرصتی را برای طراحی و ساخت پیوندهای مصنوعی ایده‌ال فراهم می‌کند و تاکنون محققان این عرصه، انواع روش‌ها و مواد را به این منظور مورد مطالعه قرار داده‌اند. از جمله تحقیقات انجام شده می‌توان به ساخت داربست‌هایی از جنس بافت طبیعی سلول-زدایی‌شده یا بیوپلیمرها و پلیمرهای مصنوعی زیست‌تخریب‌پذیر برای ساخت پیوند‌های عروقی مهندسی بافت‌شده اشاره نمود. با این‌ حال، هنوز چالش‌هایی نظیر ‌‌عدم توانایی داربست‌ها در تقلید خواص مکانیکی بافت طبیعی و توانایی باز بودن طولانی مدت و همچنین رشد کافی بافت جدید درون داربست‌ها جهت تضمین عملکرد مناسب در داخل بدن، پیش ‌روی محققان است. الکتروریسی، روشی متداول برای تولید داربست‌های مهندسی‌بافت است که پتانسیل مناسبی برای حل این مشکلات دارد. در این مقاله مروری، مطالعات انجام شده بر روی ساخت داربست‌های عروقی الکتروریسی‌شده بررسی خواهند شد.